Ազատության գինը

Մարդու համար այս կյանքում ամենաթանկ բանը ազատությունն է, մարդը չի կարող լիարժեք ապրել, եթե չունի ազատություն: Պատմությունից և գրականությունց մեզ հայտի է, որ մարդը միշտ պայքարել է ազատ լինելու, ազատ ստեղծագործելու, ազատ խոսելու համար և ապա ի՞նչ նշանակություն ունի ազատ տարածությունը, եթե մարդն ազատ մտածելու իրավունք չունի, ի՞նչ նշանակություն ունեն այդ երկաթյա վանդակները, եթե մարդը լինելով վանդակներց դուրս`չի կարող ազատ ապրել: Ազատությունը չունի սահմաններ, սակայն մարդը երբեմն ձգտում է հասնել անսահման ազատության, չգնահատելով այն ազատությունը,  որը ունի: Մարդը պետք է գնահատի այն ազատությունը, որը ունի, պետք է հասկանա, և չփորձի իր ազատությամբ վնասել մյուսների ազատությանը, սակայն երբեք չպետք է դադարի պայքարել` ազատության համար:

Ազատություն ասելով հասկանում եմ խոսքի, մտքի, հոգու ազատություն, և ակամայից հիշում եմ Միքայել Նալբանդյանի «Ազատություն» բանաստեղծությունը, որի մեջ հեղինակը իր բուռն ասելիքը արտահայտել է վերջին տան մեջ:

— Ազատությո՜ւն, — գոչեցի, —
Թող որոտա իմ գլխին
Փայլակ, կայծակ, հուր, երկաթ,
Թող դավ դնե թշնամին,
Ես մինչ ի մահ, կախաղան,
Մինչև անարգ մահու սյուն,
Պիտի գոռամ, պիտ կրկնեմ
Անդադար. ազատությո՜ւն։